Jan Polaczek (FZZ) o posiedzeniu Komitetu Wykonawczego EKZZ!

W dniach 15-16 października 2023 r. odbyło się posiedzenie Komitetu Wykonawczego EKZZ. 

Forum Związków Zawodowych reprezentował p. Jan Polaczek – stały członek Komitetu Wykonawczego EKZZ z ramienia Forum Związków Zawodowych.

I dzień spotkania 15 października 2024 r.

Na początku spotkania zatwierdzony został porządek obrad Komitetu Wykonawczego EKZZ. 

Zatwierdzono też protokoły z ostatnich posiedzeń Komitetu Wykonawczego i Sterującego EKZZ: 

1. Komitetu Wykonawczego z dnia 24-25 czerwca 2024 r.;
2. Komitetu Sterującego z dnia 24 czerwca 2024 r.;
3. Rozszerzonego Komitetu Sterującego z dnia 17 września 2024 r.

Posiedzenie Komitetu Wykonawczego EKZZ poświęcone było ważnym i strategicznym kwestiom dla europejskiego ruchu związkowego. Członkowie Komitetu Wykonawczego EKZZ omówili nowy skład Komisji Europejskiej, a także raport Draghiego oraz wymienili się opiniami na temat strategii związków zawodowych na nową kadencję. Komitetowi Wykonawczemu zostały przedłożone rezolucje o strategicznym znaczeniu, w tym dotyczące polityki przemysłowej na rzecz wysokiej jakości miejsc pracy oraz nowych wieloletnich ram finansowych. W porządku obrad znalazł się też mandat do negocjacji w sprawie Europejskiego Paktu na rzecz Dialogu Społecznego. Komitet Wykonawczy zajął się również „unią energetyczną”, dyrektywą w sprawie zapobiegania zagrożeniom psychospołecznym oraz wyrokiem Europejskiego Trybunału Sprawiedliwości w sprawie dyrektywy w sprawie odpowiednich płac minimalnych w UE. Omówione zostały kolejne kroki w odniesieniu do walki ze skrajną prawicą. Komitet Wykonawczy dyskutował również o rocznym sprawozdaniu finansowym EKZZ za 2023 r., posiedzeniami statutowymi i konferencją śródokresową EKZZ. Ważnym punktem była składka afiliacyjna na rok 2025.

W kolejnej części posiedzenia dyskutowano o zmianach w ramach organów statutowych EKZZ oraz dokumencie pt. „Finanse EKZZ. Roczne sprawozdanie finansowe 2023: Bilans na dzień 31/12/2023 i rachunek zysków i strat na rok 2023”.

Sprawozdanie przedstawiła p. Esther Lynch – Sekretarz Generalna EKZZ. 

Zgodnie z art. 31 Statutu EKZZ, Komitet Wykonawczy zatwierdza roczne sprawozdanie finansowego za 2023 r. i udziela absolutorium Sekretarzowi Generalnemu.

Łączne wydatki EKZZ wyniosły 10 912 015,45 EUR (zatwierdzony budżet 10 627 600,00 EUR + 389 456,80 EUR), a łączne wpływy wyniosły 10 235 326,78 EUR (zatwierdzony budżet 9 731 600,00 EUR). Wynik z działalności EKZZ wyniósł 676 688,67 EUR (strata roku finansowego). To o 219 311,33 EUR mniej niż szacowano.

W 2023 r. wystawił faktury z tytułu składek afiliacyjnych na łączną kwotę 7 730 267,50 EUR, obliczoną zgodnie z decyzją Komitetu Wykonawczego z dnia 27-28 października 2022 r. Na dzień bilansowy 31/12/2023 EKZZ miał trudności z pobraniem składek afiliacyjnych od następujących organizacji: CMTU, LDF, USDA, FOR.U.M. i KSS/CFTUM na łączną kwotę 12 604,50 EUR. Komitet Wykonawczy w dniach 06-07 grudnia 2022 r. (punkt 6 porządku obrad EC254) podjął decyzję o zniesieniu składek afiliacyjnych w 2023 r. dla obu ukraińskich organizacji, co stanowiło kwotę 27 563 EUR dla FPU i kwotę 9 594 EUR dla KVPU. Komitet Wykonawczy w dniach 30-31 marca 2023 r. podjął decyzję o przyznaniu CNSM rabatu w wysokości 50%. Łączna kwota rabatu wyniosła 7 875,50 EUR. W 2023 r. do EKZZ nie przystąpili żadni nowi członkowie.

Kampania na rzecz podwyżek płac została sfinansowana przez organizacje członkowskie i federacje. W latach 2017 i 2018 EKZZ wystawił faktury na łączną kwotę 282 083,47 EUR i lącznie wydał 202 998,87 EUR. Kwota 79 084,60 EUR nie została wykorzystana. Komitet Wykonawczy na posiedzeniu w dniach 27-28 czerwca 2019 r. podjął decyzję o przeniesieniu tej kwoty na rok 2020 i wykorzystaniu jej na kampanię dot. Układów zbiorowych. Na kampanię dotyczącą układów zbiorowych w 2020 r. wykorzystano jedynie 4 235,00 EUR. Saldo w wysokości 74 849,60 EUR zostało przeniesione na następny rok – 2021. W 2021 r. EKZZ wykorzystał na kampanię łączną kwotę 7 543,41 EUR. Saldo w wysokości 67 306,19 EUR zostało przeniesione na następny rok, 2022. Komitet Wykonawczy w dniach 8-9 grudnia 2021 r. podjął decyzję o wykorzystaniu pozostałych środków na „platformę petycji”. W 2022 r. wykorzystał łącznie 12 922,80 EUR na „platformę petycji”. W 2023 r. wykorzystano kwotę 6 606,60 EUR. Saldo w wysokości 47 776,79 EUR zostało przeniesione na następny rok, 2024 (dochód odroczony).

Całkowity koszt Kongresu statutowego w 2023 r. w dniach 23-26 maja 2023 r. W Berlinie wyniósł 1 040 102,07 EUR.  EKZZ wykorzystał dostępne rezerwy na kwotę 800 000,00 EUR. Audytorzy wybrani przez Kongres przedłożyli sprawozdanie z audytu w dniu 13.09.2024 r. KW EKZZ udzielił absolutorium Sekretarzowi Generalnemu i zatwierdził sprawozdanie.

Następnie przedstawiono roczne składki afiliacyjne organizacji związkowych na rok 2025. 

Budżet na 2025 r. zostanie przedłożony do przyjęcia na posiedzeniu Komitetu Wykonawczego w dniach 10-11 grudnia 2025 r.

Finanse EKZZ: 2025 składki afiliacyjne

Poniższe 22 organizacje członkowskie mają zaległości składkowe (sytuacja na dzień 19/09/2024):

Zaległości jednej płatności:

TURK-SEN, CFDT, ADEDY, CMTU, TRAVAIL SUISSE, PODKREPA, LIGA (50%), NSZZ SOLIDARNOŚĆ, CARTEL ALFA, BNS, UNSA, CGSLB-ACLVB, SSSH-UATUC, USL i GTUC.

Zaległości w dwóch lub więcej płatnościach:

UGT-P, CNSLR-FRATIA, HAK-IS, LDF, USDA, FOR.U.M (Malta) i KSS-CFTUM.

Łączna zaległa kwota wynosi 280 414,75 EUR.

Te organizacje członkowskie otrzymały jedno lub więcej upomnień. 

Utrzymanie obecnych „współczynników solidarności”:

• Członkowie Grupy I będą płacić standardową stawkę (100%);
• Członkowie Grupy II zapłacą 40% standardowej stawki (Grupa I); 
• Członkowie Grupy III zapłacą 25% standardowej stawki (Grupa I).

Organizacje członkowskie są podzielone na 3 grupy:

Członkowie grupy I:

Andora (USDA), Austria (ÖGB), Belgia (CGSLB, FGTB/ABVV i CSC/ACV), Cypr (TURK-SEN, DEOK i SEK), Dania (AKADEMIKERNE i FH), Finlandia (STTK, AKAVA i SAK), Francja (CFTC, UNSA, CGT, FO i CFDT), Niemcy (DGB), Islandia (BSRB, ASI i BHM), Irlandia (ICTU), Włochy (UIL, CISL i CGIL), Liechtenstein (LANV), Luksemburg (LCGB i OGB-L), Malta (FORUM, CMTU i GWU), Norwegia (YS, UNIO i LO-N), San Marino (CSDL, CDLS i USL), Hiszpania (USO, STV-ELA, UGT-E i CCOO), Szwecja (SACO, TCO i LO-S), Szwajcaria (TRAVAIL-SUISSE i SGB-USS), Holandia (VCP, CNV i FNV) i Wielka Brytania (TUC);

Członkowie grupy II:

Chorwacja (UATUC/SSSH, MATICA i NHS), Czechy (CMKOS), Estonia (TALO i EAKL), Grecja (ADEDY i GSEE), Węgry (MOSZ, ESZT, SZEF, LIGA i MASZSZ), Łotwa (LBAS), Litwa (LDF, LPSS/LDS i LPSK/LTUC), Polska (FZZ, OPZZ i NSZZ SOLIDARNOŚĆ), Portugalia (CGTP-IN i UGT-P), Republika Słowacka (KOZSR) i Słowenia (ZSSS-AFTUS);

Członkowie grupy III:

Bułgaria (PODKREPA i CITUB), Gruzja (GTUC), Czarnogóra (UFTUM/USSCG), Republika Macedonii Północnej,  Mołdawia (CNSM), Rumunia (CSDR, BNS, CNSLR-FRATIA i CARTEL ALFA), Serbia (NEZAVISNOST i CATUS), Turcja (KESK, DISK, HAK-IS i TURK-IS) oraz Ukraina (KVPU i FPU).

Nastąpił spadek liczby członków EKZZ z 38 508 141 w 2024 r. do 38 259 320 w 2025 r., co oznacza spadek o 248 821 członków (-0,65%).

Składki na 2025 r. zostaną obliczone na podstawie średniej deklarowanych składek członkowskich za lata 2022, 2023, 2024 i 2025. Czteroletnia średnia krocząca wynosi 39 854 845 członków.

FPU i KVPU zwróciły się z wnioskiem o zwolnienie z opłat za członkostwo w 2025 roku. Komitet Wykonawczy na posiedzeniu w dniach 15-16.10.2024 r. podjął decyzję o zwolnieniu obu ukraińskich organizacji członkowskich z opłat za członkostwo w 2025 roku. Stanowi to kwotę 30 319,00 EUR dla FPU i 9 634,00 EUR dla KVPU.

Zgodnie z art. 28 Statutu EKZZ opłaty będą płatne w euro, co pół roku przed 31.01.2025 r. i 31.07.2025 r.

Należy zauważyć, że dochód EKZZ (pozycja „składki afiliacyjne”) w 2025 r. wzrośnie o 61 251,50 EUR, z 7 956 420,50 EUR do 8 017 672,00 EUR.

Następnie odbyła się dyskusja strategiczna: Nowa Komisja Europejska i ocena raportu Draghiego – Strategie związków zawodowych dla nowego mandatu instytucjonalnego.

Związki zawodowe w Europie mają dziś do czynienia z zupełnie innym kontekstem politycznym i instytucjonalnym niż jeszcze kilka lat temu. Proponowany przez przewodniczącą KE Ursulę von der Leyen skład kolegium komisarzy wzmacnia negatywne zmiany w zakresie nierównowagi politycznej. 

W międzyczasie opublikowano raport Draghiego, który miał mieć wpływ na agendę polityczną UE. Zawiera on potwierdzenie potrzeby ambitnej europejskiej strategii przemysłowej i zwiększenia inwestycji, a co ważne, uznaje, że promowanie konkurencyjności nie powinno opierać się na „represjach płacowych w celu obniżenia względnych kosztów”. Zalecenia dotyczące inwestycji są jednak zachowawcze, a w raporcie brakuje ważnych propozycji potrzebnych do urzeczywistnienia sprawiedliwej transformacji i zapewnienia wysokiej jakości miejsc pracy w każdym sektorze i regionie. Zawiera również pewne negatywne zalecenia polityczne w ramach programu deregulacji.

Europejski ruch związkowy – będący zbiorowym reprezentantem ludzi pracy i milionów członków związków zawodowych w całej Europie – jest najważniejszą postępową siłą na rzecz zmian na poziomie europejskim. Kluczowe znaczenie ma dla EKZZ ocena nowej sytuacji, wyzwań i możliwości, jakie ona stwarza, w celu wytyczenia drogi naprzód, aby wywalczyć sprawiedliwy układ dla pracowników w nadchodzących latach.

Raport Mario Draghiego na temat przyszłości europejskiej konkurencyjności został opublikowany 9 września 2024 r. Biorąc pod uwagę znaczenie tego raportu, EKZZ i podmioty stowarzyszone aktywnie wpływały na jego treść i zalecenia, w tym spotykając się z Mario Draghim podczas marcowego posiedzenia Komitetu Wykonawczego i przekazując mu analizy i zalecenia związków zawodowych.

Raport uznaje obecny kryzys braku inwestycji i zaleca dodatkowe inwestycje w wysokości ponad 800 miliardów euro rocznie. W raporcie podkreślono również potrzebę wzmocnienia inwestycji publicznych i zdolności wydatkowej UE, w tym poprzez instrument finansowany przez UE z wykorzystaniem papierów wartościowych. Raport jest jasny w kwestii potrzeb finansowych, ale niejednoznaczny w kwestii strategii finansowania, opierając się głównie na rynkach finansowych. Podczas gdy EKZZ zgadza się z ogólnym przesłaniem dotyczącym potrzeby znaczących inwestycji na poziomie europejskim i ambitnej polityki przemysłowej, nie zgadza się ze wszystkimi zaleceniami politycznymi – niektóre z nich mogą stanowić zagrożenie dla praw pracowniczych.

Zalecenia zawarte w raporcie w odniesieniu do potrzeby inwestycji i ambitnej europejskiej polityki przemysłowej powinny stanowić punkt zwrotny w podejściu UE, jednak dotychczasowa reakcja nie docenia pilności i skali działań potrzebnych na szczeblu UE. EKZZ apeluje o ambitną europejską politykę przemysłową ze znaczącymi inwestycjami, które wspierają dobro wspólne i innowacje oraz zapewnia wysokiej jakości miejsca pracy i postęp społeczny, w oparciu o silne usługi publiczne, ochronę socjalną, mieszkalnictwo, transport i opiekę nad dziećmi. Kluczowe znaczenie ma powstrzymanie utraty miejsc pracy, a wobec braku wiarygodnego planu przemysłowego uzgodnionego przez związki zawodowe, wezwanie do moratorium na zamykanie i zwalnianie przedsiębiorstw jest więcej niż uzasadnione. Nieudana polityka oszczędnościowa musi zostać odrzucona, a zamiast tego UE musi ustanowić właściwy zestaw inwestycji, w tym ambitne wspólne narzędzia inwestycyjne, opracować progresywną politykę podatkową i zapewnić państwom członkowskim niezbędne pole manewru do finansowania inwestycji w politykę przemysłową, usługi publiczne i sprawiedliwą transformację. Pomimo tego, że w raporcie nie określono środków legislacyjnych niezbędnych do zapewnienia wysokiej jakości miejsc pracy i postępu społecznego, EKZZ intensyfikuje działania i domaga się od instytucji UE przedstawienia inicjatyw legislacyjnych nakreślonych w Manifeście EKZZ na rzecz sprawiedliwego ładu dla pracowników. EKZZ przygotowuje się również na ponowne pojawienie się programu deregulacji, w szczególności wezwania UE do „samoograniczenia”. Takie podejście może potencjalnie podważyć podstawowe prawa. EKZZ będzie stanowczo sprzeciwiać się wszelkim inicjatywom, które podważają prawa i standardy pracowników. Przepisy ochronne zapewniają równe szanse oraz odporną, wysokiej jakości i przyszłościową gospodarkę opartą na innowacjach i nie powinny być uważane za czynnik ograniczający konkurencyjność.

Przewodnicząca Komisji Ursula von der Leyen zawarła odniesienia do wdrożenia kilku zaleceń zawartych w raporcie Draghiego w listach do desygnowanych komisarzy. Dlatego bardzo ważne jest, aby EKZZ przedstawiła swoje zalecenia w celu poinformowania o zbliżającej się dyskusji z desygnowanymi komisarzami na temat realizacji różnych propozycji zawartych w raporcie. 

Istotne jest, aby związki zawodowe były zaangażowane od samego początku. EKZZ wezwała przewodniczącą Komisji Ursulę von der Leyen do powołania grupy roboczej wysokiego szczebla partnerów społecznych ds. sposobu realizacji polityki przemysłowej UE na rzecz wysokiej jakości miejsc pracy wraz z innymi zaleceniami zawartymi w raporcie.

Propozycja składu kolegium komisarzy została ogłoszona przez przewodniczącą Komisji Ursulę von der Leyen w dniu 17 września br.

Proponowane kolegium komisarzy składa się z przewodniczącego Komisji, 6 wiceprzewodniczących wykonawczych i 20 komisarzy. Skład polityczny kolegium jest następujący: 15 członków z ramienia EPL (w tym Przewodniczący Komisji), 5 z ramienia ALDE/Renew Europe, 4 z ramienia PES/S&D, 1 z ramienia ECR, 1 z ramienia Patriotów dla Europy, 1 niezależny (niezwiązany z europejską partią/grupą polityczną). Skład kolegium pod względem płci przedstawia się następująco: 16 mężczyzn, 11 kobiet.

Po raz pierwszy od lat 70. nie ma konkretnego komisarza, którego tytuł odnosi się do zatrudnienia i spraw społecznych (lub miejsc pracy i praw socjalnych).

W kolejnym punkcie odbyła się dyskusja strategiczna pt. „Nowa Komisja Europejska i ocena raportu Draghiego – Strategie związków zawodowych dla nowego mandatu instytucjonalnego”,

Roxan Mînzatu (Rumunia, PES/S&D) będzie odpowiedzialna „za portfolio umiejętności i edukacji, wysokiej jakości miejsc pracy i praw socjalnych”.

Skład portfela i pisma dotyczące misji podkreślają kilka przypadków pokrywania się kompetencji komisarzy, a także wysoki stopień centralizacji i silną kontrolę von der Leyen nad kolegium. Wszystkie pisma dotyczące misji odnoszą się do potrzeby czerpania z Raportu Letty, Raportu Draghiego Raportu Niinistö oraz Raportu w sprawie strategicznego dialogu na temat przyszłości rolnictwa UE. Kilka propozycji i zaleceń zawartych w Raporcie Draghiego znalazło się już w listach z misji.

Wszystkie pisma dotyczące misji odnoszą się również do potrzeby „zapewnienia, że przepisy są dostosowane do celu i koncentrują się na zmniejszeniu obciążeń administracyjnych i uproszczeniu prawodawstwa”, do „testu warunków skrajnych dorobku prawnego UE”, zmniejszenia wymogów dotyczących sprawozdawczości i zapewnienia „nowej kontroli MŚP i konkurencyjności”. Oczywiste jest, że będzie to pole do walki w tej kadencji, a EKZZ już wezwała przewodniczącego Komisji do wyjaśnienia, że podejście i inicjatywy w zakresie lepszych uregulowań prawnych nie doprowadzą do obniżenia praw i standardów zatrudnienia, ani nie stworzą przeszkód dla inicjatyw legislacyjnych niezbędnych do zapewnienia lepszych warunków pracy i życia.

Listy misyjne zawierają również konkretne propozycje, którym należy się sprzeciwić, jeśli grożą one podważeniem praw związków zawodowych i praw pracowniczych, takie jak „ogólnounijny status prawny […], przybierający formę 28. systemu, aby umożliwić firmom korzystanie z prostszego, zharmonizowanego zestawu przepisów”. Ponadto, pisma z misji osłabiają zobowiązanie podjęte przez von der Leyen w 2019 r., aby zawsze śledzić sprawozdania legislacyjne Parlamentu Europejskiego. Biorąc pod uwagę postępy, jakie ruch związkowy był w stanie osiągnąć dzięki Parlamentowi Europejskiemu i jego sprawozdaniom legislacyjnym (np. dyrektywa w sprawie pracy platformowej, rewizja dyrektywy w sprawie ERZ, dyrektywa w sprawie sprawiedliwego stażu…), bardzo ważne jest, aby bronić prerogatyw PE w tym obszarze.

Ponadto EKZZ wystosowała pismo do przewodniczącej Komisji von der Leyen po ogłoszeniu proponowanego składu kolegium komisarzy, w którym przedstawiła kluczowe żądania EKZZ wobec Komisji:

• przedstawienie propozycji legislacyjnych niezbędnych do zapewnienia wysokiej jakości miejsc pracy i nakreślonych w Manifeście EKZZ na rzecz sprawiedliwego traktowania pracowników, w oparciu o Deklarację z La Hulpe w sprawie przyszłości Europejskiego Filaru Praw Socjalnych;
• przedstawienie ambitnej europejskiej polityki przemysłowej, odrzucenie oszczędności i zapewnienie ambitnych wspólnych narzędzi inwestycyjnych, opracowanie progresywnej polityki podatkowej i zapewnienie państwom członkowskim niezbędnego pola manewru w celu sfinansowania inwestycji na rzecz polityki przemysłowej, usług publicznych i sprawiedliwej transformacji;
• Zmodyfikowanie tytułu wiceprzewodniczącego wykonawczego ds. ludzi pracy, umiejętności i gotowości, aby wyraźnie odnosił się do „wysokiej jakości miejsc pracy i praw socjalnych” oraz przywrócenie terminu „równość”;
• postulat aby wszyscy wiceprzewodniczący i komisarze zwołali spotkanie z partnerami społecznymi i związkami zawodowymi w celu omówienia wyzwań stojących przed Europą w obszarach ich kompetencji oraz wymiany poglądów na temat postępów we wdrażaniu wytycznych i środków niezbędnych do zapewnienia wysokiej jakości miejsc pracy i postępu społecznego, w tym planu działania na rzecz wysokiej jakości miejsc pracy;
• aby kolegium jako całość i każdy komisarz wyjaśnili, że podejście i inicjatywy w zakresie lepszych uregulowań prawnych nie doprowadzą do obniżenia praw i standardów zatrudnienia, ani też nie będą tworzyć przeszkód dla inicjatyw legislacyjnych potrzebnych do zapewnienia lepszych warunków pracy i życia;
• EKZZ jest już w kontakcie z kilkoma desygnowanymi komisarzami, aby omówić potrzebne inicjatywy i naciskać na priorytety EKZZ. EKZZ będzie aktywna przed przesłuchaniami i będzie w kontakcie z posłami do PE, aby poprosić ich o wywarcie presji na desygnowanych komisarzy:
• – wspieranie żądań i propozycji związków zawodowych zawartych w Manifeście EKZZ na wybory do Parlamentu Europejskiego w 2024 r., w szczególności inicjatyw legislacyjnych i inwestycji w celu zapewnienia wysokiej jakości miejsc pracy, oraz
• podkreślenie obaw związanych z niektórymi propozycjami zawartymi w wytycznych Komisji i listach delegacyjnych (np. sprzeciw wobec systemu 28 przedsiębiorstw, podkreślenie, że wszelkie inicjatywy w zakresie lepszego stanowienia prawa nie mogą podważać standardów i praw pracowniczych).

W tej sytuacji jeszcze ważniejsze jest zapewnienie postępów w tworzeniu Intergrupy Związków Zawodowych. W tym celu bardzo ważne jest wsparcie wszystkich oddziałów.

Już na podstawie tych pierwszych kroków widać, że – zgodnie z oczekiwaniami – praca europejskiego ruchu związkowego wobec Komisji Europejskiej będzie w tej kadencji większym wyzwaniem i będzie wymagała dodatkowej mobilizacji. Mobilizacja związków zawodowych i ludzi pracy będzie niezbędna, aby naciskać na pozytywne inicjatywy mające na celu zapewnienie wysokiej jakości miejsc pracy i powstrzymanie inicjatyw, które zaszkodziłyby ludziom pracy i związkom zawodowym.

Oprócz Komisji Europejskiej należy zauważyć, że również skład nowego Parlamentu Europejskiego jest bardziej „negatywny” dla związków zawodowych.

Centrum Parlamentu Europejskiego przesunęło się w prawo w porównaniu z poprzednią kadencją, nie tylko z powodu wzrostu liczby partii skrajnie prawicowych, Centrum Parlamentu Europejskiego przesunęło się na prawo w porównaniu z poprzednią kadencją, nie tylko z powodu wzrostu liczby skrajnie prawicowych partii, ale także z powodu spadku liczby miejsc dla połączonych sił S&D, Zielonych i Grupy Lewicy oraz z powodu bardziej konserwatywnego nastawienia politycznego Grupy EPL, zwiększona obecność skrajnie prawicowych eurodeputowanych w Parlamencie Europejskim może ułatwić ataki na związki zawodowe (które skrajnie prawicowe grupy często przedstawiają jako „elity”) oraz na prawa pracownicze i związkowe. Zdarzyło się to w kontekście krajowym, gdy skrajna prawica zwiększyła swoją władzę.

W tych trudniejszych ramach instytucjonalnych wdrażane będą nowe zasady zarządzania gospodarczego. Istnieje wyraźne ryzyko nowej fali polityki oszczędności, która ograniczy inwestycje, osłabi postęp społeczny i wywrze presję na usługi publiczne, systemy emerytalne, negocjacje zbiorowe i płace. Ruch związkowy musi być gotowy do mobilizacji w celu przeciwdziałania decyzjom i środkom oszczędnościowym.

Nowa sytuacja polityczna stawia przed związkami zawodowymi znaczące wyzwania, ale także ważne możliwości. Biorąc pod uwagę tę nową sytuację, należy ocenić, jak będzie wyglądał sukces europejskiego ruchu związkowego w najbliższych latach i jak można go osiągnąć.

Ocena trudności nie oznacza rezygnacji z celów i ambicji EKZZ. EKZZ będzie nadal mobilizować i wzywać do inicjatyw legislacyjnych w celu zapewnienia wysokiej jakości miejsc pracy, zgodnie z Manifestem EKZZ na rzecz sprawiedliwego ładu dla pracowników. W tej kadencji pojawią się nowe inicjatywy legislacyjne.

Projekt odpowiedzi EKZZ na raport Mario Draghiego w sprawie przyszłości europejskiej konkurencyjności

Raport Mario Draghiego na temat przyszłości europejskiej konkurencyjności został opublikowany 9 września 2024 roku.

Biorąc pod uwagę znaczenie tego raportu, EKZZ i podmioty stowarzyszone aktywnie wpłynęły na jego wynik, w tym spotykając się z Mario Draghim podczas posiedzenia Komitetu Wykonawczego w marcu oraz przekazując mu analizy i zalecenia związków zawodowych (w tym wkład EKZZ do raportu Draghiego w sprawie przyszłości europejskiej konkurencyjności).

Podczas gdy EKZZ zgadza się z ogólnym przesłaniem dotyczącym potrzeby znaczących inwestycji na poziomie europejskim i ambitnej polityki przemysłowej, nie zgadza się ze wszystkimi zaleceniami politycznymi, a niektóre z nich mogą stanowić zagrożenie dla praw pracowniczych.

Kluczowe przesłania

Dialog społeczny jest kluczowym elementem europejskiej konkurencyjności, co zostało również uznane w Deklaracji z Val Duchesse w sprawie europejskiego dialogu społecznego. W związku z tym EKZZ wezwał przewodniczącą KE Ursulę von der Leyen do powołania grupy roboczej wysokiego szczebla partnerów społecznych w celu opracowania polityki przemysłowej UE na rzecz wysokiej jakości miejsc pracy wraz z innymi zaleceniami zawartymi w raporcie.

Kluczowe dla UE jest przedstawienie propozycji legislacyjnych niezbędnych do zapewnienia wysokiej jakości miejsc pracy, w oparciu o Deklarację z La Hulpe w sprawie przyszłości Europejskiego Filaru Praw Socjalnych. Propozycje te są zawarte w Manifeście EKZZ na rzecz sprawiedliwego ładu dla pracowników, programie, który identyfikuje demokratycznie wybrane priorytety ludzi pracy i ich związków zawodowych. Obejmują one między innymi:

• dyrektywę w sprawie sprawiedliwej transformacji w świecie pracy, poprzez przewidywanie zmian i zarządzanie nimi, w oparciu o zasady zaangażowania związków zawodowych i negocjacji zbiorowych, a także zapewnienie wszystkim prawa do szkoleń bez ponoszenia kosztów przez pracownika i w czasie pracy;
• uregulowanie roli pośredników pracy i wprowadzenie ogólnych ram prawnych UE ograniczających podwykonawstwo i zapewniających solidarną odpowiedzialność w całym łańcuchu podwykonawstwa;
• przeciwdziałanie zagrożeniom psychospołecznym oraz nękaniu i zawstydzaniu w miejscu pracy za pośrednictwem dyrektywy europejskiej;
• zapewnienie skutecznej regulacji sztucznej inteligencji z zasadą „człowiek pod kontrolą” włączoną do prawa UE poprzez dyrektywę w sprawie sztucznej inteligencji w miejscu pracy;
• opracowanie dyrektywy w sprawie telepracy i prawa do bycia offline;
• wzmocnienie demokracji w miejscu pracy przede wszystkim poprzez wzmocnienie rokowań zbiorowych, wprowadzenie kompleksowych ram UE w zakresie informacji, konsultacji i uczestnictwa oraz pełną ochronę dobrze funkcjonujących systemów rokowań zbiorowych. 

Pozytywne jest to, że w raporcie wspomina się o uwarunkowaniach społecznych w odniesieniu do pomocy państwa i finansowania dla przedsiębiorstw, nawet jeśli ograniczają się one do umiejętności, przekwalifikowania i opieki nad dziećmi: „UE mogłaby rozważyć włączenie konkretnych warunków społecznych do finansowania UE w niektórych sektorach lub dla przedsiębiorstw, takich jak plany opieki nad dziećmi”.

Inwestycje nie mogą stanowić czeku in blanco, jeśli chodzi o prawa pracownicze i warunki pracy. EKZZ ponowił swój apel o uwzględnienie uwarunkowań społecznych we wszystkich funduszach publicznych, pomocy państwa i wsparciu dla przedsiębiorstw, a także uwarunkowań środowiskowych i podatkowych.

Raport koncentruje się również na roli, jaką procedury zamówień publicznych mogą odegrać we wspieraniu produktów i usług UE oraz przyczyniać się do innowacji i skutecznej polityki przemysłowej. Raport nie podkreśla jednak zdaniem EKZZ potrzeby rewizji dyrektyw dotyczących zamówień publicznych w celu zapewnienia promocji negocjacji zbiorowych i wysokiej jakości miejsc pracy.

EKZZ ponowił swój apel do instytucji UE o rewizję dyrektyw UE w sprawie zamówień publicznych w celu zapewnienia, że pieniądze publiczne trafiają do organizacji, które szanują prawa pracownicze i związkowe, które negocjują ze związkami zawodowymi i których pracownicy są objęci układami zbiorowymi.

Raport wskazuje, że UE nie ma wspólnej metodologii oceny obciążeń regulacyjnych europejskich przedsiębiorstw, dlatego zaleca, aby „taką metodologię stosować do wszystkich nowych przepisów i przyjmować ją współprawodawcy przy zmianie przepisów. Zaleca również dodanie nowego standardowego wymogu w artykule dotyczącym transpozycji dyrektyw, wymagającego od państw członkowskich systematycznej oceny nowych przepisów przy użyciu tej samej metodologii, co instytucje UE. Jednocześnie należy wzmocnić Grupę Zadaniową ds. Egzekwowania Przepisów Jednolitego Rynku (SMET) i skupić się na ocenie i rozwiązywaniu przypadków nieprawidłowej transpozycji i transpozycji przekraczającej wymogi dyrektyw UE. Wreszcie należy usprawnić i połączyć organy wdrażające i egzekucyjne w państwach członkowskich”. Ograniczenie procesu legislacyjnego UE do ilościowego wykonywania obciążeń i kosztów dla przedsiębiorstw wyprzedza, a nie informuje o procesie demokratycznym, i tym samym lekceważy zalety wysokiej jakości przepisów jako długoterminowej inwestycji w naszą wspólną przyszłość. Interesów biznesu nie można stawiać na równi z interesem ogólnym, który obejmuje również interesy np. pracowników, konsumentów, środowiska i społeczeństwa.

II dzień posiedzenia – 16 października 2024 r.

W kolejnej części dyskusji poruszono kwestię Europejskiej Polityki Przemysłowej na rzecz wysokiej jakości miejsc pracy ( oraz odczytano i przegłosowano projekt rezolucji).

EKZZ uznał, że potrzebna jest silna rola państwa i władz publicznych, aby aktywnie kształtować transformację, interweniować w sprawy gospodarcze i zapewniać postęp społeczny, wysokiej jakości miejsca pracy i zrównoważoną działalność gospodarczą. UE i rządy krajowe muszą odgrywać większą rolę w wyposażaniu przemysłu w narzędzia umożliwiające sprostanie wyzwaniom związanym z dekarbonizacją. W miarę jak emisje klimatyczne stają się coraz trudniejsze do ograniczenia, mamy do dyspozycji ograniczone emisje dwutlenku węgla. Ponadto, ponieważ zasoby są coraz bardziej ograniczone, musimy zdecydować, jak najlepiej je wykorzystać. Celem państwa i sektora publicznego powinno być zapewnienie, że podejmujemy się zadań, które odpowiadają potrzebom materialnym, społecznym i jakości życia obywateli.

Sektor publiczny jest integralną częścią naszej polityki przemysłowej: solidna europejska polityka przemysłowa musi opierać się na prężnych i dobrze wyposażonych usługach publicznych i administracji publicznej. Inspektoraty pracy, administracje podatkowe, agencje ochrony środowiska i agencje wydające zezwolenia będą wymagały większych zasobów, aby odpowiedzieć na potrzeby przemysłu.

EKZZ stwierdził, że polityka przemysłowa musi być wspierana inwestycjami o skali niezbędnej do sprostania wyzwaniom. Jak zauważył Mario Draghi i wiele innych osób, inwestycje zaproponowane do tej pory przez instytucje europejskie w celu wsparcia polityki przemysłowej są niewystarczające. Obecnie Chiny, Indie i Stany Zjednoczone znacząco zwiększają swoje zdolności w zakresie odnawialnych źródeł energii i inwestują na dużą skalę w badania i innowacje. Luka finansowa między Europą a Stanami Zjednoczonymi pod względem inwestycji wynosi równowartość pół biliona euro rocznie. Chińskie dotacje dla branż o zerowym zużyciu energii netto są dwukrotnie wyższe niż w UE w stosunku do PKB, co zakłóca rynek i pozwala Chinom zdominować kluczowe technologie. Obecne ograniczenia UE dotyczące zaciągania pożyczek dodatkowo ograniczają zdolność państw członkowskich o wyższym zadłużeniu i deficycie do zaspokojenia potrzeb w zakresie wydatków ekologicznych.

EKZZ postuluje „politykę przemysłową dla całej Europy” – UE, a także Norwegii, Szwajcarii, Wielkiej Brytanii i państw przystępujących do UE. Niezależnie od przyszłych stosunków Wielkiej Brytanii z UE, ważne jest, aby prawa pracownicze nabyte w ciągu ponad 50 lat członkostwa w UE nie zostały utracone dla pracowników brytyjskich po Brexicie. Albania, Bośnia i Hercegowina, Gruzja, Mołdawia, Czarnogóra, Macedonia Północna, Serbia, Turcja i Ukraina znajdują się na różnych etapach procesu akcesyjnego do UE. Ważne jest, aby w pełni przestrzegały one dorobku prawnego UE w dziedzinie społecznej i wzmocniły dialog społeczny przed zakończeniem procesu akcesyjnego. Obejmuje to koniecznie pełne poszanowanie roli związków zawodowych oraz praw pracowników i związków zawodowych. Musi to być kluczowy punkt procesu rozszerzenia i dyskusji.

Następnie dyskutowano punkt „Priorytety EKZZ dotyczące budżetu UE po roku 2027 i kolejnych wieloletnich ram finansowych UE”. 

Biorąc pod uwagę znaczące zagrożenia geopolityczne i zagrożenia zewnętrzne, istotne jest według EKZZ, aby budżet UE zapewniał jedność UE w stawianiu czoła wyzwaniom związanym z postępem społecznym i zmniejszaniem nierówności między państwami członkowskimi. W latach 2024-2029 UE i jej państwa członkowskie muszą zabezpieczyć dodatkowe zasoby, aby wzmocnić spójność terytorialną, regionalną i społeczną, zapewniając wysokiej jakości miejsca pracy i sprawiedliwą transformację naszych społeczeństw. Będzie to wymagało zwiększonego i lepiej dostosowanego budżetu UE oraz finansowanego przez UE instrumentu inwestycyjnego przeznaczonego na rozwój zasobów i infrastruktury społecznej i środowiskowej.

Otwarta gospodarka strategiczna wyznacza nowe wspólne cele dla UE, wspierane przez wieloletnie ramy finansowe, których skala wymaga zwiększenia zasobów. Należy jednak również przeznaczyć dalsze środki na zachowanie praw, spójności i solidarności, zgodnie z EPSR i deklaracją z La Hulpe, aby zrównoważyć ryzyko nierówności w miarę pogłębiania się rynku wewnętrznego.

EKZZ chce wnieść wkład w dyskusje instytucjonalne i przewidywać rozwój polityki w zakresie budżetu UE po 2027 r., poprzez terminowe wyznaczanie kamieni milowych dla związków zawodowych przed nową Komisją.

Kolejnym istotnym punktem posiedzenia była dyskusja dotycząca Unii Energetycznej – podejmowanie zdecydowanych działań w celu ochrony przemysłu, gospodarstw domowych i tworzenia wysokiej jakości miejsc pracy.

Obecna rewizja projektu unijnego rynku energii elektrycznej jest według EKZZ niewykorzystaną szansą. EKZZ uważa, że nie odnosi się ona do głównych przyczyn wysokich cen energii, nadal pozwalając, aby koszty paliw kopalnych ustalały stawki za energię elektryczną i umożliwiając nadmierne zyski przedsiębiorstwom energetycznym. EKZZ zaapelował aby pilnie odejść od ram liberalizacji i traktować energię jako dobro publiczne. Silniejsze regulacje zapobiegające spekulacjom rynkowym, wspierające własność publiczną i długoterminowe inwestycje w energię odnawialną są niezbędne do ochrony pracowników, przemysłu i gospodarstw domowych oraz do osiągnięcia neutralności klimatycznej.

Przeprowadzona przez UE w grudniu 2023 r. ocena projektów zaktualizowanych krajowych planów gospodarowania energią wykazała, że większość planów nie uwzględnia społecznych skutków transformacji, z niewielką dyskusją lub polityką dotyczącą dystrybucji dochodów, tworzenia i utraty miejsc pracy oraz ubóstwa energetycznego.

Fundusze EKZZ podkreślają kluczową rolę regulacji Unii Energetycznej w zapewnianiu bezpieczeństwa energetycznego, promowaniu uczciwych cen energii i przechodzeniu na zrównoważone źródła energii.

Wysokie i niestabilne ceny energii oraz niedobór odnawialnych źródeł energii mają bezpośredni wpływ na koszty produkcji i konkurencyjność. Niedawny kryzys energetyczny, zaostrzony przez napięcia geopolityczne, ujawnił podatność europejskiego przemysłu i MŚP na wstrząsy zewnętrzne. Aby chronić miejsca pracy i utrzymać konkurencyjność, EKZZ wezwał do priorytetowego potraktowania przystępnej cenowo, niezawodnej i czystej energii w rozporządzeniu w sprawie unii energetycznej.

Koszty energii znacząco wpływają na standard życia gospodarstw domowych. Ubóstwo energetyczne, spowodowane wysokimi kosztami energii elektrycznej i ogrzewania, pozostaje palącym problemem. Unia Energetyczna musi zapewnić, że energia jest przystępna cenowo dla wszystkich, w szczególności poprzez ochronę najsłabszych grup społecznych i zakaz odłączania od sieci z powodu niezdolności do zapłaty. Wdrożenie rygorystycznej kontroli cen i wspieranie działań na rzecz efektywności energetycznej ma zasadnicze znaczenie dla zmniejszenia obciążeń finansowych i promowania sprawiedliwości społecznej.

W związku z tym rozporządzenie stanowi według EKZZ okazję do pogłębienia dialogu społecznego na temat Euratomu, zwiększenia bezpieczeństwa jądrowego i ochrony materiałów i instalacji jądrowych dzięki bardziej rygorystycznym przepisom oraz zwiększenia inwestycji publicznych ze szczególnym uwzględnieniem BHP dla pracowników narażonych na promieniowanie. Transformacji nie można pozostawić samemu rynkowi. Rządy muszą ją regulować i nią zarządzać, aby zapewnić stabilne dostawy energii, ceny oraz bezpieczeństwo infrastruktury i pracowników. EKZZ poparł zastąpienie systemu cen krańcowych podejściem opartym na kosztach zagregowanych, opartym na rzeczywistych kosztach produkcji i obniżeniu kosztów kapitałowych dla zdekarbonizowanej energii poprzez inwestycje publiczne. Ceny energii elektrycznej według EKZZ muszą być oddzielone od cen gazu i dostosowane do rzeczywistych kosztów produkcji i zaopatrzenia. Przyszła zmienność wymaga zbadania modeli regulowanych cen energii.

EKZZ wezwał do skoordynowanych działań UE, w tym utworzenia Europejskiej Agencji Energetycznej, angażującej partnerów społecznych i współpracującej z istniejącymi agencjami UE, takimi jak ELA, w celu zapewnienia koordynacji, bezstronnych danych i zaleceń politycznych. Bez wspólnego rozwiązania rynkowi UE grozi fragmentacja i rosnące nierówności między krajami, co sprawia, że niezbędne jest zapobieganie nieuczciwej konkurencji przy subsydiowaniu cen energii dla przedsiębiorstw.

Zbliżające się negocjacje w sprawie przeglądu rozporządzenia w sprawie unii energetycznej w 2025 r. stanowią okazję do skoncentrowania się EKZZ w walce na rzecz niezawodnej, przystępnej cenowo i czystej energii. EKZZ opowiedział się za:

Wymogami prawnymi wiążącymi cele sprawiedliwej transformacji w krajowych planach energetycznych i klimatycznych, zapewniając, że państwa oceniają wpływ na rynek pracy. Obejmuje to ochronę socjalną, programy przekwalifikowania i inwestycje w wysokiej jakości miejsca pracy. Ponadto EKZZ uważa, że należy wzmocnić przepisy, aby zagwarantować znaczące zaangażowanie partnerów społecznych poprzez regularne konsultacje ze związkami zawodowymi i pracodawcami, zapewniając, że perspektywa pracowników i przedsiębiorstw jest reprezentowana w decyzjach dotyczących polityki energetycznej.

P. Jan Polaczek (FZZ) powiedział, że priorytetem w pracach polskiej prezydencji w UE w 2025 r. będzie m.in temat sprawiedliwej transformacji dla pracowników w związku z odchodzeniem od wydobycia węgla w Polsce, z mocnym podkreśleniem potrzeby działania zgodnie z ustaleniami stron dialogu społecznego w Polsce, bazując na zapisach umów społecznych podpisanych przez partnerów społecznych, w tym przez związki zawodowe. Nadmienił, że umowy te podpisano w dniu 28 maja 2021 r. w Katowicach, i 22 grudnia 2022 r w Warszawie. P. Polaczek wspomniał, że podpisanie umów społecznych to dla FZZ kluczowe wydarzenia i oczekujemy ich respektowania przez Rząd RP. Rząd RP powinien kontynuować i aktywnie prowadzić działania w celu notyfikacji pomocy publicznej dla firm w pracy z Komisja Europejska. P. Polaczek powiedział, że FZZ zależy ponadto na łagodzeniu wpływu transformacji na pracowników sektorów energochłonnych (górnictwo, energetyka), utrzymaniu bezpieczeństwa energetycznego kraju i zapewnieniu funkcjonowania łańcuchów dostaw w gospodarce. 

Następnie EKZZ dyskutował o Obserwatorium Przeciwko Skrajnej Prawicy i  Centrum Działań Pro-Pracowniczych.

Związki zawodowe walczą ze skrajną prawicą, opierając się na solidarności i mobilizacji na rzecz wysokiej jakości miejsc pracy, godziwej płacy, godnych warunków mieszkaniowych oraz bezpieczeństwa ekonomicznego i socjalnego, na rzecz szacunku dla wszystkich grup pracowników, bez względu na to, kim są, skąd pochodzą i kogo kochają. Walka z polityką oszczędnościową jest niezbędna, aby zająć się doświadczeniami wywłaszczenia i braku bezpieczeństwa, które skrajnie prawicowe, antydemokratyczne ruchy próbują wykorzystać.

EKZZ zapowiedział, że będzie kontynuować i wzmacniać swoją ofensywę pro-pracowniczą, która opiera się na wnioskach wyciągniętych z udanych działań w ramach mapy drogowej EKZZ „Budowanie reakcji związków zawodowych na skrajną prawicę”, poprzez:

• ustanowienie Obserwatorium przeciwko-skrajnej prawicy;
• wdrożenie Centrum Działań Pro-Pracowniczych;
• aktualizację polityki EKZZ dotyczącej przeciwdziałania skrajnej prawicy w Parlamencie Europejskim.

Obserwatorium Przeciwko Skrajnej Prawicy, znane jako „The Worker’s Watch”, będzie rozwijane przy wsparciu ETUI. Obserwatorium ustanowi system monitorowania skrajnie prawicowych strategii i taktyk antypracowniczych zarówno online, jak i offline. Będzie to również narzędzie do porównywania antypracowniczych polityk wdrażanych przez skrajną prawicę na poziomie europejskim, krajowym i regionalnym, a także wszelkich powiązań z podmiotami korporacyjnymi i wielonarodowymi. Badania mają kluczowe znaczenie dla uzyskania jaśniejszego obrazu sytuacji i opracowania działań.

Następnie EKZZ dyskutował o „Mandacie do odbudowy europejskiego dialogu społecznego”. 

Celem dokumentu jest ustanowienie mandatu do negocjacji Paktu na rzecz Europejskiego Dialogu Społecznego. Oprócz mandatu dla Paktu, dokument ustanawia również mapę drogową dla kolejnego Programu Prac Europejskiego Dialogu Społecznego. Te dwa instrumenty, Pakt i Program Prac, stanowią ważne elementy odbudowy europejskiego dialogu społecznego.

W grudniu 2023 r. KW EKZZ omówił dokument strategiczny dotyczący dalszych działań w ramach europejskiego dialogu społecznego w związku ze szczytem partnerów społecznych w Val Duchesse i zakończeniem negocjacji w sprawie dyrektywy dotyczącej telepracy i prawa do bycia offline. Dyskusja ta, wspierana przez bieżące konsultacje z Komitetem Dialogu Społecznego, podłożyła podwaliny pod: przyjęcie Deklaracji z Val Duchesse w styczniu 2024 r., w tym potencjalnego Paktu na rzecz Europejskiego Dialogu Społecznego. Po drugie, zakończenie Programu Prac Europejskiego Dialogu Społecznego na lata 2022-2024 z powodu odmowy ze strony pracodawców dotyczącej wywiązania się ze zobowiązania do wynegocjowania wiążącego porozumienia.

Zobowiązanie do poszanowania dialogu społecznego na wszystkich szczeblach jest potrzebne bardziej niż kiedykolwiek po wyborach do Parlamentu Europejskiego i wyzwaniach dla demokracji ze strony skrajnej prawicy. Poszanowanie związków zawodowych i dialogu społecznego stanowi zobowiązanie do demokratycznych podstaw naszych społeczeństw. Parlament Europejski rozpoczyna nową kadencję, a nowe kolegium komisarzy wkrótce zostanie powołane. Silny dialog społeczny i polityka społeczna UE są potrzebne, aby przyczynić się do przeciwdziałania skrajnie prawicowym, antydemokratycznym narracjom.

W swoich wytycznych politycznych dla następnej Komisji Europejskiej, a także w liście do nowego komisarza, przewodnicząca Ursula Von der Leyen potwierdziła swoje zaangażowanie w realizację paktu na początku 2025 roku. W związku z tym niezwykle ważne jest według EKZZ, aby poczynić postępy na drodze, która odbuduje i osadzi dialog społeczny jako siłę napędową bardziej społecznej Europy, wzmacniając pozycję pracowników i związków zawodowych.

Wynegocjowanie i przyjęcie ambitnego paktu o rzeczywistej wartości dodanej będzie wymagało od EKZZ udzielenia mandatu na nadchodzące negocjacje z pracodawcami. Ta praca z pracodawcami zostanie następnie ukoronowana w postaci trójstronnego paktu wraz z Komisją. W tym kontekście KW EKZZ został proszony o zatwierdzenie poniższego podejścia do dwustronnych negocjacji z pracodawcami. KW EKZZ uczynił to.

Priorytety, którymi powinien zająć się Pakt na rzecz Europejskiego Dialogu Społecznego:

1.) Ustanowienie europejskiego wysłannika ds. dialogu społecznego oraz mechanizmu ostrzegania w przypadku nieprzestrzegania zasad dialogu społecznego. 

Praca Europejskiego Dialogu Społecznego powinna przyczynić się do następujących celów:

• zapewnienia skuteczności oraz wyjaśnienia zadań i obowiązków koordynatorów dialogu społecznego w każdej dyrekcji generalnej w zakresie promowania i poszanowania roli partnerów społecznych w pracach Komisji Europejskiej;
• zapewnienia skutecznych konsultacji z partnerami społecznymi przed Programem Prac Komisji Europejskiej, w tym poza obszarem polityki społecznej;
• zapewnienia skutecznych konsultacji z partnerami społecznymi w sprawie nowych inicjatyw legislacyjnych UE, które mają wpływ na rynek pracy i politykę społeczną (w tym obszary takie jak konkurencja, zielona transformacja, polityka przemysłowa i cyfryzacja).

Kolejnym punktem dyskusji była Aktualizacja dotycząca rozprawy Trybunału Sprawiedliwości Unii Europejskiej w sprawie dyrektywy w sprawie adekwatnych wynagrodzeń minimalnych w UE.

EKZZ wezwał podmioty stowarzyszone interweniujących państw członkowskich do uzyskania pisemnych interwencji ich rządów (złożonych przed lub przedstawionych na rozprawie) i podzielenia się nimi z zespołem prawnym EKZZ w celu umożliwienia bardziej szczegółowej i dokładnej oceny różnych stanowisk i argumentów;

EKZZ wraz z ekspertami prawnymi z ETUC FRLIT AG i ETUCLEX uważnie analizuje potencjalne dalsze działania w związku z opinią AG (14 stycznia 2025 r.) i ostatecznym wyrokiem (data do ustalenia).

Konferencja śródokresowa EKZZ – data i miejsce

Konferencja śródokresowa EKZZ odbędzie się w dniach 20-21 maja 2025 r. w Belgradzie (Serbia).

Partnerzy są proszeni o obecność (20 maja – cały dzień; 21 maja – cały dzień). Dzień wcześniej / później odbędą się wydarzenia towarzyszące.

Pierwsza wymiana informacji na temat Konferencji Śródokresowej miała miejsce 17 września 2024 r. podczas posiedzenia Rozszerzonego Komitetu Sterującego.W dniu 26 września 2024 r. odbyło się pierwsze posiedzenie Doraźnego Komitetu Konstytucyjnego. Termin składania wniosków dotyczących zmian konstytucyjnych upłynął 11 października 2024 r.

Zakończenie posiedzenia.

Bruksela, Belgia

16 października 2024 r.